W ostatnich tygodniach opuścili na wieczną wartę Rodzinę Leśników SGGW 1949 – pierwszych powojennych słuchaczy Wydziału Leśnego SGGW, trzej jej zasłużeni dla Ojczyzny, społeczności, zawodu, a także grona koleżeńskiego członkowie. Wszyscy Oni byli podczas okupacji hitlerowskiej walecznymi żołnierzami Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej – z długim stażem.

11.05.2011  zmarł w Siedlcach w wieku 88 lat po długotrwałej chorobie Juliusz BAKIERA, zasłużony dla Okręgu Lasów Państwowych wieloletni nadleśniczy i inspektor obwodowy. Działał w ZWZ i AK, był dwukrotnie ciężko ranny w Powstaniu Warszawskim jako podchorąży – dowódca grupy w rejonie Żoliborza. Wrócił z „Oflagu” do kraju jako inwalida wojenny. Jego obszerne, szczegółowe i nader interesujące wspomnienie z czarnej nocy okupacyjnej jest zamieszczone w numerze 6 Zeszytów Historycznych Stowarzyszenia.

3.07.2011  opuścił ziemski padół w 88 – tym roku życia Marian BUDZYŃSKI, szczególnie uspołeczniony działacz podczas studiów – prezes Koła Leśników, aktywista Związku Młodzieży Wiejskiej „Wici”, absolwent dwóch Wydziałów „Almae Matris”, bo i Melioracji Wodnych. W początkowym okresie działalności Stowarzyszenia jego ofiarny i pracowity V-prezes – po dziesięciu latach złożenia przez stwardnienie rozsiane na łożu boleści – serdecznie pożegnany na swej ostatniej ziemskiej drodze przez Prezesa Rodziny J. Skrabka.

18.07.2011  odszedł do Najwyższego Ojca w Ćmielowie najstarszy obecnie z nas Jan PĘKALSKI dożywszy 96 lat, szczególnie ceniony i lubiany w Rodzinie Leśników, ale także przez swych byłych podkomendnych i towarzyszy broni z ZWZ i AK. Był oddanym obrońcą Ojczyzny podczas kampanii wrześniowej 1939 r. przeciw teutońskiemu najeźdźcy, bezpośrednio zaś po udanej ucieczce  z grupy oficerów wziętych do niewoli przez wojska radzieckie z pola swej ostatniej bitwy wrócił do rodzinnej Opatowszczyzny. Tutaj zaraz rozpoczął ożywioną i ofiarną działalność w Ruchu Oporu przeciw hitlerowcom, gromadząc, konserwując i ukrywając broń, amunicję i wyposażenie wojskowe oraz tworząc, organizując i szkoląc wojskowo oddziały  do walki z Niemcami. Stał się  wkrótce jednym z najbardziej operatywnych i skutecznych oficerów Obwodu Armii Krajowej, adiutantem Dowódcy. Ta bezkompromisowa patriotyczna postawa i walka spowodowały po wojnie uporczywe prześladowania przez funkcjonariuszy Urzędów Bezpieczeństwa Publicznego, trzykrotne aresztowanie, uwięzienie przez trzy lata, zakaz kontynuowania studiów , a potem także pracy w leśnictwie. Później został w pełni zrehabilitowany, a w końcu awansowany do wojskowego stopnia podpułkownika. Był jednym z dwóch członków Rodziny Leśników – kawalerem Srebrnego Krzyża wojennego Orderu Virtuti Militari, a także Krzyża Walecznych.

Szczególnym faktem w jego życiu stało się, że końcowy egzamin w dywizyjnej szkole podchorążych piechoty w Kielcach w 1938 r. zdawał z 19-tą lokatą – na 68 –iu sklasyfikowanych podchorążych – u d-cy dywizji płk. Stefana Roweckiego – późniejszego Komendanta Głównego Armii Krajowej gen. „Grota”.

Warszawa 20 lipca 2011 r.

Jerzy Skrabek – Przewodniczący Komisji Rewizyjnej Stowarzyszenia Wychowanków SGGW

– Prezes Rodziny Leśników SGGW 1949